Bij deze opwarmer ga je een door jezelf uitgesproken ‘voorspelling’ creatief koppelen aan dat waar iemand anders aan denkt. Hoe meer risico je daarbij durft te nemen, hoe leuker deze opwarmer meestal wordt!

Ik gebruik deze opwarmer vaak bij workshops om het impro principe van Durf te falen! te illustreren. Want het is een opwarmer waarbij spelers op de ‘heenweg’ feitelijk niets hebben om hun voorspelling op te baseren, terwijl op de ‘terugweg’ – als het goed is – blijkt dat de voorspelling van iedereen volledig correct was ;-)

Hoe werkt het?

Zet iedereen in een kring.
Vraag om één vrijwilliger. Thematisch kan je daarbij meteen de toon zetten door te vragen om iemand die goed kan zenden, of iets van die strekking.
Vraag de ‘zender’ om nu iets in gedachten te nemen. Alles is goed – een persoon, een plaats, een ding, een gebeurtenis, een idee. En zie het helemaal voor je, met alle details en andere dingen die erbij horen!

Je vertelt nu dat je weet dat iedereen in de kring onzettend goed is in gedachten van anderen lezen, in het ‘ontvangen’ (binnen laten komen) van dingen waar anderen aan denken. Je geeft iedereen nu even de kans om goed zijn geest open te zetten, en kijken welke beelden er spontaan bij hem of haar binnenkomen.
Vervolgens ga je de kring af. Iedere persoon op de kring (behalve de ‘zender’) zegt nu Ik weet waar jij aan denkt…!. En vertelt dan ook meteen wat dat is. Hoe meer details ze daarbij geven – feitelijk: hoe meer risico ze daarbij durven nemen – hoe beter. Dat kan dan leiden tot een ‘voorspelling’ als: Je denkt aan een leeggelopen volleybal.
De volgende gedachtenlezer zegt dan natuurlijk vol overtuiging Néé, jij denkt aan…, en doet dan een andere voorspelling: Jij denkt aan kaal wordende mannen, Je denkt aan een Happy Meal met zo’n opwindspeeltje, of Je denkt aan een ouderwetse deurbel. Dit gaat zo door totdat iedereen zijn wilde gokcorrecte voorspelling heeft kunnen uitspreken.

Daarna onthult de ‘zender’ wat het was waar hij daadwerkelijk intensief aan gedacht heeft. Bijvoorbeeld Ik dacht aan een prachtig ondergaande zon.
Nu komen alle gedachtenlezers nóg een keer aan de beurt, en verklaren – met een strak gezicht – waarom hun voorspelling toch écht correct was. Bijvoorbeeld: Zo’n ondergaande zon, die ziet er altijd wat plat uit waar hij de horizon raakt – precies zoals een leeggelopen volleybal er ook uitziet!, Niets weerkaatst een ondergaande zon zo goed, als een kaal mannenhoofd. Dus ‘t klopte helemaal!, Bij de ondergaande zon zie je veel rood, en ook wat geel-tinten – precies de kleuren van de buitenkant van een Happy Meal-doos. En zo’n ervaring is natuurlijk erg spannend en opwindend, net als dat speeltje wat erin zit :-), en De zon is rond, en goudkleurig, precies zoals het deel van de deurbel dat geluid maakt!

De ‘zender’ kiest nu nog de gedachtenlezer waarvan de voorspelling (of de onderbouwing daarvan…) het beste paste bij het beeld wat hij uitzond, zelfs als die niet voor 100% klopte. Zeker wanneer je deze opwarmer speelt met beginnende impro spelers werkt die kleine beloning erg fijn. Het stimuleert spelers ook om – bij een nieuwe ronde van deze opwarmer – creatief te zijn & risico’s te nemen bij het verwoorden van de voorspelling.