In deze game, gebaseerd op het t.v. programma Het spijt me, ontmoeten twee mensen elkaar weer na een lange tijd. Hun voornemen is om elkaar te zeggen dat het ze spijt. Maar met de draaiende camera’s, het publiek, en steeds hoger oplopende emoties, is het maar afwachten of dat ook gaat gebeuren…!

De foto bovenaan de pagina is gemaakt door Annie Spratt

Hoe werkt het?

De setting is een t.v.-programma waarbij twee mensen bij elkaar gebracht worden, die elkaar – met een goede reden – een lange tijd niet gezien hebben. Ze zijn uitgenodigd in de studio om hun verhaal te komen vertellen. Daarbij worden ze gescheiden door een muur of waaier, en ze zitten redelijk ver uit elkaar, dus de gasten kunnen elkaar niet horen.

Je kan als input eventueel aan het publiek om de huidige bezigheid van de gasten vragen, of wellicht een emotie. Een relatie vragen kan ook, maar afhankelijk van wat je krijgt kan dat de verhalen nogal inperken. Vraag in ieder geval niet wat de reden is dat ze elkaar lang niet gezien hebben.

De gasten beginnen nu hun verhaal in een neutrale toon, in een rustig tempo, en nog best feitelijk, te vertellen. Wat goed werkt is om te omschrijven wat ze nu doen, zonder daarbij de gebeurtenis uit het verleden al te benoemen. Als ze dat gedaan hebben, kunnen ze langzaam in hun verhalen door laten schemeren waarom ze elkaar zo lang niet gezien hebben.
Uiteraard vertelt ieder karakter zijn verhaal zó, zodat hij/zij er zelf het meest positief in naar voren komt. Ook richt men zich bij het vertellen nadrukkelijk tot het publiek, en probeert dat voor zich te winnen.
Het praten gebeurt als bij de game Bankje: de spelers zijn om-en-om aan het woord, en pakken op een bepaald woord of stukje zin van elkaar over. Emotie kan daarbij goed helpen. En mooie contrasten zijn ook altijd erg fijn :-)

Geleidelijk aan beginnen de spelers ook elementen uit elkaars verhalen over te nemen in hun eigen verhaal. Uiteraard wel ieder met zijn eigen kijk daarop.
Ook lopen de emoties steeds hoger op. Niet alleen geeft dat een mooi dramatisch effect, het zorgt als het goed is er ook voor dat je vanzelf sneller van elkaar het verhaal overpakt. En je kan zo makkelijk naar een climax toewerken.

Als de vlam compleet in de pan geslagen is, neemt de presentator (weer) het woord. Hij legt aan de gasten uit dat we ze zo dadelijk oog-in-oog met elkaar gaan brengen. Dat zal gebeuren doordat de presentator de tussenmuur (of: een grote waaier) opzij schuift. En hij doet dat vervolgens ook.
Incasseer als spelers/karakters dat moment voor de volle 100%. Dus niet naar elkaar kijken of uitstellen, maar meteen – bam! – reageren. Maak dan ook een duidelijke keuze over wat het karakter nu besluit. Ófwel alles is vergeten & vergeven, en er volgt een emotionele omhelzing (o.i.d.). Ófwel ze gaan elkaar (bijna) te lijf, en zweren elkaar nóóit meer te willen zien. Meteen daarna sluit de presentator het geheel – en de game – af: Nou mensen, dat was heftig… Kijk dus volgende week zéker weer naar Het spijt me!

Side-coaching / Tips

• Side-coach expliciet op goed naar elkaar luisteren, en niet het verhaal wat in je hoofd zit gewoon door blijven vertellen. Durf je te laten verrassen!
• Weet je even niet meer wat je moet vertellen? Herhaal dan min of meer iets wat je eerder vertelt hebt, maar met de (waarschijnlijk intensere) emotie waar je nu inzit. En neem hierbij ook andere dingen mee die inmiddels voorbij gekomen zijn;
• Richt je als speler – via je karakter – vooral op dat wat (de gebeurtenis uit) het verleden met je gedaan heeft. En veel minder op het neerzetten van een leuk typetje. De inhoud is belangrijker dan de vorm!
• Een leuke variatie: speel dit met 2 karakters uit hetzelfde sprookje die elkaar na een lange tijd weer ontmoeten. Zet ze wel zoveel mogelijk als ‘ronde’ karakters neer;