Bij deze game schrijven twee karakters elkaar brieven. Dat begint allemaal vrij onschuldig, maar al snel komen er flinke barsten in de briefwisseling! Dat biedt volop mogelijkheden om met een eenvoudige structuur karakters meer invulling te geven: waarom schrijven ze elkaar? wie zijn ze van elkaar? wat vinden ze van elkaar? etc. Dat maakt dat je deze vorm ook prima als oefening kan inzetten om te trainen op verhaal- en karakteropbouw en subtekst.

Bij voorkeur geef je bij deze game beide spelers echt schrijfmateriaal. Niet alleen staat dat theatraal, het voorkomt ook dat de aandacht afgeleid wordt door het mimen van schrijven.

Hoe werkt het?

Zet twee spelers elk op een stoel, en zet die stoelen een meter of 3 van elkaar af (richting het publiek gedraaid). Je kan de game prima zonder input spelen, maar als je toch iets wil vragen, vraag dan om een locatie voor één van de twee (maar niet beide) karakters. Idealiter bevinden de beide karakters zich op 2 locaties die ver uit elkaar liggen. En bevindt één karakter zich op een ongebruikelijke locatie die bij aanvang nog niet bekend gemaakt wordt: daar kan je namelijk mooi mee spelen in de scène.

Eén van de twee karakters begint nu met het schrijven van een brief. Een karakter wat een brief schrijft, doet dat hardop. Zodat de andere speler (maar niet het karakter) dit meteen al hoort. Als de ene speler ‘schrijft’, zit de andere speler zoveel mogelijk helemaal stil, zodat de focus duidelijk bij de schrijver ligt. Een speler die een brief ontvangt, leest deze niet meer hardop voor, maar begint meteen met het ‘schrijven’ van de antwoordbrief.
Een enkele brief gaat het liefst over één concreet ding. Zodat de andere speler een duidelijk omlijnd iets heeft om op te gaan reageren. De brief hoeft ook niet heel lang te zijn: dan vul je al snel teveel (voor de andere speler) in. Misschien dat je soms alleen maar even een kattebelletje schrijft, bijvoorbeeld omdat dat goed pas bij het karakter, de emotie, of de situatie.

Qua opbouw wil je de brieven eerst vrij neutraal laten beginnen. Ogenschijnlijk zien we hier twee mensen die elkaar ‘gewoon’ brieven schrijven. Via wat de karakters in de brief zetten, kunnen (ook) heel mooi de relaties tussen de twee karakters neergezet worden. Zo zien we dat het bijv. collega’s zijn bij hetzelfde bedrijf, maar niet op dezelfde locatie. Of een moeder en tiener dochter (die au pairt in het buitenland). Of iets anders.
Geleidelijk aan ga je barsten in dat geheel aanbrengen. Het blijkt bijvoorbeeld dat de een boos is op de ander (zonder dat al volledig ingevuld wordt waarom). Of één van de twee karakters introduceert in zijn brief ineens een ‘bommetje’ (Ik zeg het maar meteen: je kinderen – die zie jij dus nooit meer!), wederom zonder meteen volledig te verraden waar dat vandaan komt.
Daarna loopt alles meer en meer uit de hand. Maar nog steeds geldt: bouw de spanning op. Laat de karakters maar allang weten wat er aan de hand is, maar het publiek (en evt. ook de spelers :-) nog niet. Daarin zit hem de fun van de vorm!

In zijn algemeenheid kan je deze game op 2 manieren neerzetten:

1. In een komische variant:
   Daarbij zijn beide karakters vette karakers (typetjes). Doordat ze naar elkaar schrijven i.p.v. het fysiek uitspelen, moet dat vette primair in de teksten naar voren komen;
2. In een serieuze/authentieke variant:
   Daarbij is het belangrijk om écht aan te laten komen wat de ander naar je schrijft. Is rust belangrijk, en (oog)contact met het publiek. Wat overigens niet betekent dat e.e.a. niet absurd kan worden, of dat zwarte humor uitgesloten is;

Tips:

• Het is belangrijk dat de spelers heel goed luisteren naar wat de ander precies in zijn brief zet. En daarbij ook goed opletten op hoe dat omschreven wordt (waarop ligt de focus? welke emotie klinkt erin door? etc.). Ze kunnen het papier hierbij (stiekem) gebruiken om wat steekwoorden hierover op te schrijven;
• Je kan bij deze vorm veel doen met heel weinig. Alleen al met de aanhef of afsluiting van een brief kan je (meteen al) veel zeggen over de relatie, of de stemming van de schrijver;
• Kies niet bij aanvang al wie van de 2 karakters er fout zit (of gaat worden), maar laat dat organisch uit de briefwisseling ontstaan;
• Blijf als spelers ook echt ‘schrijven’. Niet alleen staat dat mooi als spel, het remt vaak vanzelf al de snelheid van je verhaal (in goeie zin!). Ook geef je jezelf zo de tijd om na te denken over wat je gaat zeggen, want dat doe (deed…) je bij het schrijven van een fysieke brief ook (want je kan niet zomaar wat je geschreven hebt corrigeren);
• Je kan bij deze vorm ook nog spelen met het medium wat gebruikt wordt. Maakt het iets uit voor hoe de boodschap overkomt, voor de emotie, e.d., of een karakter een fysieke brief schrijft, of emailt, of SMSt, o.i.d.?
• Ook kan je een techniek uit de game De Verteller/Typewriter hier inzetten: je kan tekst die je al ‘opgeschreven’ hebt, doorstrepen en vervangen door iets anders. Zo kan je iets in je verhaal (brief) corrigeren omdat je merkt dat je daarbij vastloopt. Maar je kan ook daarmee extra drama maken: schrijf maar eerst op Groeten, X, dan Liefs, X om als laatste uit te komen op Ik mis je & denk iedere dag aan je! Kus, kus, X (en spreek dat allemaal ook hardop uit)!
• Gooi er ook minimaal 1 keer een korte brief van een paar regels tussendoor: dat zorgt voor afwisseling;
• Tussen het verzenden & ontvangen van fysieke brieven, zit altijd een zeker tijdsverloop. Maak daar in de briefwisseling gebruik van, bijv. Het heeft een paar maanden geduurd voor ik je deze brief stuur, want …, of Waarom ontvang ik pas na 3 weken een antwoord van je? Is er iets?;