Wat is er nou leuker dan een game met een musical/dans, een spannende scène, of een pakkend verhaal? Nou, wat dacht je van een game met dát allemaal! :-)

Hoe werkt het?

Vraag bij deze game als input om een titel, thema, of iets anders wat de inspiratie kan vormen voor een goed verhaal. Eén speler komt nu op, en begint een verhaal te vertellen alsof dat uit een boek komt. Dat vertellen doet hij alleen, en zonder dat er iets gespeeld wordt.

Na een tijd(je), als dit verhaal een mooie basis neergezet heeft, roept er iemand langs de kant Film!. Liefst op een moment dat er net een mooie filmische zin is verteld in het ‘boek’. Wat hierbij erg helpt, is wanneer de speler langs de kant die Film! roept, ook in 1 zin aangeeft op welke zin/welk onderdeel van het verhaal we de scène precies gaan baseren. Dus bijvoorbeeld Film! We zien nu een tedere liefdesscène tussen Roodkapje en de Wolf., of Film! We zien Pieter 10 jaar later, wanneer zijn droom om architect te worden eindelijk uitkomt.

Belangrijk: voor zowel de Film!-, als de hierna volgende Musical!/Dans! uitroep, geldt dat deze het beste gevolgd wordt door een verhaalinhoudelijke aanvulling (het ‘wat’). En niet door een aanwijzing wat er gedaan moet gaan worden (het ‘hoe’). Zoals bijvoorbeeld We zien nu een scène op een trein, met een wilde achtervolging, en veel geweld. Want vaak verliest de vorm dan zijn focus/duidelijke lijn.

Na de Film!-uitroep gaan de spelers een filmische scène neerzetten, waarin ze de laatstgezegde zin en/of de zojuist aangereikt verhaalinleiding, zo goed mogelijk verwerken. Ze gaan dus feitelijk het verhaal meer uitdiepen (erop inzoomen), en bijna niet meer werken aan verhaalvoortgang.

Na verloop van tijd roept iemand Musical!, liefst na een pakkende/tot de verbeelding sprekende zin. De spelers sluiten vervolgens de game af met een musical lied rond die zin. Al dan niet ondersteund met spannende choreografietjes ^_^
Het helpt ook hier wanneer degene die Musical! roept, aangeeft waarop die gebaseerd gaat worden. Bijvoorbeeld Musical! ‘Ik zou willen dat ik deze klauwen niet had!’.

Variant: “-Dans”

Mocht je nou geen live muzikant bij de hand hebben, en/of spelers hebben die liever dansen dan zingen, dan kan je ook altijd de variant Boek-Film-Dans spelen. Daarbij sluit je niet af met een musical, maar met een (interpretatieve) dans. En vaak ook nog een korte epiloog.

Heeft de Film!-scène een spannend/mooi afgerond/of anderszins intrigerend punt bereikt, dan roep je nu dus Dans!. Je herhaalt daarbij liefst de laatst uitgesproken zin die hiervoor de inspiratie gaat vormen: dus bijvoorbeeld Dans! Een tango rond de twijfel tussen rijk worden en de liefde van je leven vinden. En gooit dan een instrumentaal MP3-tje erin, of laat de muzikant muzikaal lekker losgaan.
De spelers gaan vervolgens een dans bij deze input neerzetten. Hoe fantasierijker en interpretatiever dat die is, hoe beter! En alle spelers kunnen hierbij meedoen, als ze dat willen.

Wat bij deze vorm vaak mooi werkt, is als ná de dans de verteller nog éven kort terugkomt. En dan als het ware de laatste regels van het verhaal vertelt, of een – al dan niet vergezochte… – moraal erin gooit. Waarna hij (symbolisch) het boek sluit.