Van elkaars karakters exact spiegelen en kopiëren, kan je heel erg veel leren. En het is vaak nog eens zeer vermakelijk ook :-)

Dit is een oefening om je fysieke spel en (daarmee) je arsenaal aan karakters te verbreden. Hij wordt gespeeld met 2 spelers.

Hoe werkt het?

De spelers gaan een eenvoudige scène neerzetten in een winkel (of vergelijkbare locatie). De inhoud van de scène is niet heel erg relevant: hij kan dus zo eenvoudig zijn als dat een klant de winkel binnenkomt, aangeeft wat hij nodig heeft, ervoor betaalt, en weer de winkel verlaat. Vraag eventueel als input voor een voorwerp om het type winkel te definiëren: is dat bijvoorbeeld een wortel, dan is het een wortelwinkel.

Vervolgens wordt één speler de winkelier, en de andere speler wordt de klant.
De klant-speler gaat een duidelijk, en zo compleet mogelijk karakter neerzetten. Zodra dat karakter de winkel binnenkomt, gaat de winkelier de klant zo goed mogelijk imiteren, en wel in alle mogelijke opzichten (houding, mimiek, stem, snelheid van bewegen, etc.). De winkelier-speler mag hierbij niet zelf nieuwe details aan zijn eigen karakter toevoegen: hij moet het écht doen met wat de klant-speler hem aanreikt. De winkelier kan dus bijv. nooit beginnen met spreken in de scène, want hij kan dat pas doen als hij weet hoe de klant spreekt (want hij imiteert de klant immers in alle opzichten!).

Om de klant-speler te helpen/inspireren, en om ook een breed scala aan fysiek en karakter-spel te zien, kan je het klant-karakter ook opbouwen m.b.v. de volgende input:

• Vraag de ‘klant’ om dezelfde zin in verschillende stemmen uit te spreken. Varieer daarbij in allerlei aspecten, zoals spreektempo, wel/niet hees, volume, en hoogte/laagte v.d. stem. Kies als trainer (evt. samen met de kijkende spelers) er daar eentje van uit;
• Vraag de ‘klant’ om diverse gezichten te trekken, en kies er daarvan eentje uit. Of kies (evt. samen met de anderen) een emotie, en gebruik die als inspiratie;
• Kies een lichaamsdeel, en laat de klant-speler dit leidend maken voor de fysiek van zijn karakter;
• Vraag de klant-speler om expressief rond te bewegen c.q. te dansen. Roep dan Freeze!, en gebruik die houding als inspiratie voor het karakter;

Speel zo een scène van circa 2-3 minuten, met een niet-spannend en simpel verhaal: op die manier kunnen de spelers namelijk de volle aandacht geven aan het fysiek neerzetten van hun karakter.
En zo heb je een leerzame oefening voor beide spelers, al zal dat wat ze oefenen per rol anders zijn. De klant-speler werkt aan het opbouwen van een karakter op basis van (grappige) suggesties/inspiratiebronnen. En de winkelier-speler is bezig met fysiek spel, maar ook met goed kijken & luisteren naar het andere karakter.

Gaat de oefening goed, dan kan je een variatie spelen, namelijk tegengestelde karakters. De opzet blijft min of meer hetzelfde, alleen gaat de winkelier-speler nu in alle opzichten het tegenovergestelde neerzetten van wat de klant neerzet. Daarbij is het belangrijk om het tempo van de scène laag te houden, want het is voor de winkelier-speler hard werken om alles ‘om te keren’. Extra bonus: dit levert vrijwel altijd hilarische en absurde scènes op ^_^

Tips / side-coaching

• Het is erg belangrijk dat de klant-speler niet gaat pimpen: dus geen dingen gaat neerzetten om de winkelier-speler voor het blok te zetten, of tot genant spel te dwingen. Zet ook geen dingen neer die de winkelier-speler (waarschijnlijk) fysiek niet kan nadoen;
• Neem als winkelier-speler de tijd om ook écht alle details en aspecten van de klant over te nemen. Wacht dus liever nog even met nieuwe dingen van de klant overnemen, als je merkt dat je de huidige dingen nog niet lekker in de vingers hebt. Het is geen wedstrijd, maar juist een oefening om te werken aan de fijne details van een karakter;
• Gebruik als spelers weinig tekst/korte zinnen. En werk veel met herhaling van tekst: niet alleen werkt dat al snel komisch, het benadrukt ook dat niet om de inhoud van de scène gaat;
• Als je beide versies speelt, vraag dan ook achteraf aan de spelers welke ronde de makkelijkste was. De kans is groot dat dat de eerste was, en daarmee ervaren spelers dat het vaak makkelijker (en beter) is om te spiegelen wat je medespeler doet, dan iets heel anders neer te zetten. Dat geldt dan met name aan het begin van een scène, want voor het verhaal kan het goed zijn om later in de scène juist wél iets heel anders neer te zetten;