Met behulp van door de spelers neergezette dia’s, gaan we werken aan de verhaalstructuur van scènes. Want een heldere & in de basis eenvoudige structuur, waarmee je alle kanten uitkan, is je grootste vriend. Maar dan moet je natuurlijk wel met z’n allen op één (verhaal)lijn zitten!

Dit is een oefening waarmee je zowel fysiek spel als verhaalopbouw kan trainen.
Speel hem ‘t liefst eerst met 2, dan 3, en tenslotte met 4 spelers. Als je heel avontuurlijk wilt zijn, kan het daarna met nóg meer spelers, maar je zal waarschijnlijk merken dat dat al snel een flinke uitdaging wordt ;-)

Hoe werkt het?

De spelers gaan – zónder om input te vragen – drie opeenvolgende stilstaande beelden neerzetten.
Vraag hiervoor de kijkers (= de niet-spelende mensen) om hun ogen te sluiten (of weg te kijken). Nu hebben de spelers telkens een korte tijd (bijv. 5 seconden) om een dia neer te zetten. Tel hiervoor initieel hardop terug van 5 naar 0: later kan je eventueel met vingers opsteken aangeven hoeveel tijd ze nog hebben, of zelfs alleen maar een eindsignaal geven als de opbouwtijd voorbij is.

De 3 dia’s die neergezet worden, hebben telkens deze volgorde & inhoud:

1. De startsituatie;
2. De tilt / het (ontstaan van een) probleem;
3. De oplossing of eindsituatie (waarin mogelijk het probleem niet volledig opgelost is);

Er wordt tijdens het opbouwen niets gezegd. Dus het neerzetten lukt waarschijnlijk alleen maar, wanneer de spelers goed naar elkaar blijven kijken, kijken wat er al is, en daar op voortbouwen/aansluiten.

Begin eerst met een paar rondes waarin de spelers gewoon de 3 dia’s neerzetten. Vraag nog geen feed-back: laat iedereen eerst een paar keer aan de beurt komen, en de vorm in de vingers krijgen.
Doe dan een paar rondes waarbij je op het einde aan iedere speler vraagt, wat hij of zij dacht dat de situatie was, resp. wat er in de 3 dia’s is uitgebeeld/gebeurd. Vraag aan het publiek wat zij dachten dat de situatie was. Zit daar verschil tussen?

Speel eventueel dan nog een paar rondes waarin je nog steeds de voorgaande zaken uitvraagt. Daarnaast vraag je specifiek aan de kijkers welke zaken in de dia’s ze sterk/goed vonden (en waarom). En welke zaken mogelijk beter hadden gekund: bijvoorbeeld Dat karakter leek buiten de situatie te staan, of Het was me niet duidelijk of ze op het einde nou blij of ontevreden waren, etc.
Vraag ook naar feedback over zaken als verdeling v.d. spelers over het speelvlak, kijkrichtingen van spelers, helderheid van de situatie(s), etcetera. Laat ze bij die feedback zoveel mogelijk aanwijzen/benoemen waar hem dat specifiek in zat, want dat zijn concrete aanwijzingen voor de spelers wat (al) goed gaat & wat nog beter kan.

Variaties & uitbreidingen

• Deze oefening kan prima als opmaat voor volledige scenes gebruikt worden. Bijvoorbeeld door de spelers op basis van de 3 dia’s een (korte) scène laten spelen, waarin de 3 uitgebeelde situaties aan bod komen. Dat aan bod komen hoeft niet super exact te zijn, maar de rode draad moet wel hetzelfde blijven. Eventueel kan de regel daarbij zijn dat de scène eindigt in een freeze van de 3e dia: dat geeft de spelers iets concreets om naar toe te werken;
• I.p.v. de spelers vrij hun 1e scène/dia te laten opzetten, kan je ook specifieke input geven. Bijvoorbeeld een bepaald thema, een emotie, of locatie. Of je kan het publiek laten roepen wat ze uitgebeeld willen zien. Of hiervoor kranten-, tijdschrift-, of website-koppen gebruiken;
• Een uitbreiding – vooral fijn voor grote groepen – is werken met 2 groepen ‘dia spelers’. Wanneer de 1e groep de 1e scene/dia heeft neergezet, roep je een tijdssprong (bijvoorbeeld 5 minuten later, 1 dag ervoor, 2 jaar later, etc.): die wordt nu door de andere groep neergezet. Daarbij nemen ze mee wat daarvoor al is neergezet. Dan roep je weer een tijdssprong, en die dia wordt weer door de 1e groep neergezet. Enzovoorts;
• Deze laatste uibreiding kan ook omgevormd worden tot een game of zelfs lange vorm. Je zet nu geen stilstaande dia’s meer neer, maar korte(re) scènes. Na iedere scène roep je een tijdssprong, of laat het publiek dit roepen. Iedere nieuw gespeelde scène neemt het materiaal van de voorgaande scènes mee, dus een simpele verhaallijn is een grote vriend hier ;-) Deze game wordt ook wel Time Machine genoemd;