Nog vijf dagen, en dan is het zover: dan gaan we CU: De Pop-up Musical twee maal neerzetten in het Mirliton Theater!
Het is de spannende finale van een avontuur waar ik in september ‘gewoon maar’ mee begonnen ben. En wat al snel begon te rollen & te groeien: spelers werden gevonden, trainingen werden gestart, en een planning – inclusief een duidelijke deadline (de uitvoerdatum!) – werd in gang gezet.

De musical is op twee manieren heel bijzonder voor mij:

1. Nog niet eerder heb ik zo’n groot en uitgebreid theaterproject op poten gezet.  Heel fijn daarbij, is dat ik met een groep spelers werk die volledig respecteren dat het ‘mijn’ project is. Sterker nog: die ‘t zelfs heel fijn vinden dat ik al dat ‘werk’ op m’n schouders neem, en er alle tijd en energie insteek die ik erin steek. Zo hoeven zij als spelers zich tenminste ‘alleen maar’ met het spelen bezig te houden;
2. Ik heb het hele concept deze keer van nul af aan kunnen bedenken en ontwikkelen. En ook ruim de tijd had om ideeën te laten rijpen (of in ieder geval ruim meer dan ik gewend ben!). Tijd die ik ook volop gebruikt heb om heel veel balletjes op te gooien. Om heel veel dingen te kunnen laten rondzingen. Om heel veel van mijzelf erin kwijt te kunnen. Kortom: om het geheel enorm fijn te slijpen. Wat voor mij als perfectionist héél erg fijn is! ^_^

Wat zeker niet wil zeggen dat het alleen maar glitter & glamour is…

Zo is een keerzijde van heel veel met iets bezig kunnen zijn, dat je soms niet meer weet wanneer je moet stoppen. Wanneer genoeg, genoeg is. En ja, dat leidt dan links en rechts wel eens tot een flink lege batterij, of minder uurtjes slaap dan je zou willen.
Ook is de werkelijkheid altijd anders en weerbarstiger dan wat je in je hoofd hebt zitten. Links & rechts pakken dan ineens dingen anders uit dan je gepland had. En moet je gaan… improviseren en aanpassen! Dat is dan voor diezelfde perfectionist weer een stuk minder fijn… Maar je leert er ook wel weer een heleboel van.

Dus is het hele proces verlopen zoals ik het voorzien & gewild had? Ik zou liegen als ik ja zou zeggen! Maar ik weet óók dat deze creatieve reis me heel veel geleerd en gebracht heeft. En dat door alle u-bochten en onverwachte afslagen, weer dingen ontstaan zijn die ik bij de start nooit had kunnen voorzien. En laat dát nou net de kern van “improvisatie” zijn!
Ik kijk enorm uit naar komende zondag. Wat we precies neer gaan zetten, blijft tot aan het moment zelf een verrassing voor iedereen. Maar ik heb er het volste vertrouwen in dat het iets moois & iets bijzonders wordt!