Een paar weken geleden zag ik op de Kunsthuiscafé site een advertentie staan waarin stemmen gezocht werden voor het internationale programma van “Festival aan de Werf“. Ik vond het wel spannend klinken, en omdat er geen specifieke ervaring gevraagd werd, heb ik gewoon een mailtje gestuurd. En zo kreeg ik een tijdje daarna een mailtje terug, met de vraag of ik in de week van 3 t/m 9 april tijd had om op een avond een paar teksten in te komen spreken.

De stemmen die ik in zou gaan spreken, zijn voor een vertaling van een Frans toneelstuk van het Theatre de Soliloque getiteld “La Mastication des Morts“.
En hiervoor ben ik vanavond naar het Huis aan de Werf gegaan (dat ligt vlakbij Utrecht CS). Daar werd ik opgevangen door de organisatrice van het internationele deel van het programma, en een erg Franse regisseur. De laatste sprak een beetje Engels, en vooral heel veel rap Frans, maar gelukkig kon de organisatrice voor ondertiteling zorgen :-)

Het blijkt dat voor de voorstelling mensen ‘s avonds laat opgehaald worden op de Neude, en dan met een bus naar Amelisweerd gebracht worden (een bos net buiten Utrecht). Daar is een klein Frans plattelandsdorpje nagebouwd. De mensen krijgen daar eerst een door een Franse acteur gespeelde introductie te zien (op film, niet live). Daarna worden de mensen door de regisseur rondgeleid door het dorp. Hoofddoel van deze wandeling is een bezoek aan het kerkhof. Bij de graven van dat kerkhof hoor je teksten van degenen die daar begraven liggen. De meeste mensen die daar liggen hebben een niet al te fijn leven gehad (het is beslist geen comedy, dit toneelstuk…), en zelfmoorden zijn geen uitzondering.

Er waren blijkbaar al een aantal vrouwen langs geweest voor het inspreken van de vrouwenteksten, dus de regisseur was erg blij dat ik en nog een andere jongen beschikbaar waren voor het inspreken van elk twee mannenstemmen. De regisseur had er daarbij bewust voor gekozen om iedereen een serieuze/moeilijke tekst te laten doen, en een minder serieuze.

De andere jongen die er was, had als serieuze tekst een soort inleiding, waarin een man op hoog tempo in vrij onsamenhangende zinnen uitlegt hoe hij zelfmoord gepleegd heeft.
Zijn minder serieuze tekst was een hele korte tekst, namelijk “Koest Hector… Af!!”, wat blijkbaar iemand tegen zijn hond schreeuwde. Om er lekker in te komen mocht hij die tekst een keer of 10 doen, zo hard hij kon.

Mijn serieuze tekst was van een boer die eigenlijk gewoon lekker op de boerderij wilde bezig zijn en voor zijn dieren wilde zorgen. Maar helaas werden de regels waaraan hij zich moest houden steeds strenger, en verdiende hij minder en minder… Uiteindelijk zag hij geen andere uitweg dan een zelfmoord, ook al was dat absoluut ‘not done’ op het platteland vanwege het geloof. In mijn tekst probeerde ik rationeel uit te leggen waarom ik die zelfmoord wel moest plegen. De regisseur vond het daarbij erg prettig dat ik een lage stem had (of in ieder geval kon opzetten ^_^), want dat paste goed bij het karakter. Het was wel een lastige tekst, want de monoloog besloeg een regel of 15, maar bevatte geen enkele vorm van interpunctie, en sommige ‘zinnen’ werden bruut onderbroken door een nieuwe zin. Behoorlijk lastig om te doen dus, maar na een aantal keren doorlopen vond de regisseur hem goed genoeg.
De minder serieuze tekst was erg leuk om te doen. Qua verhaal valt deze net na een zielige graftekst van een klein meisje wat verkracht is. Het karakter van mijn tekst is daarbij in de achtergrond (letterlijk) te horen. Het komt erop neer dat deze persoon het allemaal vreselijk amusant vind (op een sadistische manier), zeker ook omdat de verkeerde man veroordeeld is voor de verkrachting…. Ik mocht deze tekst zo hard als kon doen, en de tekst moest doorspekt worden met maniakaal gelach. Moet ik nog uitleggen waarom ik het inspreken van deze tekst zo leuk vond?? :-) Ik heb hem zo’n tien keer achter elkaar gedaan. Bij iedere nieuwe ronde heb ik hem steeds wat vetter en snerender neergezet. De regisseur vond het geweldig, vooral mijn lachuithalen. En ik was zelf ook erg tevreden over het resultaat, hoewel ik na een paar keer wel behoorlijk buiten adem was :-)

Om half 10 was ik klaar met de inspreekwerkzaamheden. Ik vond het erg leuk om te doen. Benieuwd wanneer er weer eens zoiets voorbij komt!