Tag: training

“Verhaal” versus “Karakter”
Scènes kunnen ruwweg in 2 soorten opgedeeld worden: karakter-gedreven en verhaal-gedreven. Het kan heel waardevol zijn om op beide types te trainen, omdat ze elk hun eigen regels hebben. En die ervaring kan je weer helpen om in een scène bewust(er) voor het één of het andere type te kiezen, [Verder lezen …]

De duidelijkheid van steeds minder tijd
Bij deze oefening zetten twee spelers een scène neer in 60, 45, 30, 15, en 10 seconden. Ze kunnen zo onderzoeken hoe je een scène nog steeds kan laten werken, zelfs met weinig tijd. En ze kunnen ervaren hoe relatief speeltijd soms kan zijn… ^_^

Envelop met inhoud
Een simpele envelop kan heel veel verschillende dingen bevatten, en voor heel veel dingen staan. Dat maakt hem uitstekend geschikt als basis voor een interessante scène en/of als middel om een scène verder te helpen!

Kijken. Voelen. Reageren. Verwoorden.
Wat wil ik (c.q. mijn karakter)? Wat voel ik? Wat zijn wij van elkaar? Wat ga ik als volgende doen? Wat ga ik zeggen? Allemaal vragen die spelen bij het starten, verder ontwikkelen, en afronden van een scène. En bij het spelen van de karakters daarin. Weet je wat het [Verder lezen …]

De relatie van Henk & Annelies
Bij deze oefening ga je (met de hele groep) de relatie van “Henk” & “Annelies” uitspelen via een reeks van mini-scènes. Op die manier kan je werken aan karakterontwikkeling, en het verdiepen van een verhaal. Ook kan het een mooie opmaat zijn voor wanneer je met long form aan de [Verder lezen …]

Je kan de koning niet spelen
Status in impro hoeft allesbehalve een zwart-wit verhaal te zijn. En het is idealiter iets wat je krijgt, in plaats van iets dat je moet pakken.

Werk met Emotional Rant aan je emotionele kant
Een breed scala emoties in huis hebben is altijd goed bij het spelen van impro. Bij de oefening Emotional Rant duik je voor de volle 100% in emoties. En kom je – als het goed is – op hele nieuwe spelimpulsen uit…!

Eerst doen, dan praten
Een oefening – Act First, Then Talk – die naar verluidt door Del Close bedacht is. Het is in essentie een vrije scène, waarbij er voor iedere zin tekst eerst gehandeld moet worden. En dat levert vaak heel erg boeiende scènes op.