Tag: lange vorm
Er zijn verschillende soorten improvisatietheater. De bekendste zogenaamde korte vorm is Theatersport, met losse scènes die standaard niet langer dan een paar minuten duren. Daar tegenover staat de lange vorm die vaak avondvullend van karakter is. Daarbij zijn er meestal meerdere verhaallijnen en allerlei verbanden tussen de scènes.
Een bijzondere muzikale lange vorm is de impro musical: CU: De Pop-up Musical is een voorbeeld hiervan.
Verzamel input anders via de ‘Inspiratie Cirkel’
Vaak gebruik je als input voor een impro scène of speelvorm een enkel woord. Maar soms wil je méér en/of bredere inspiratie dan dat, bijvoorbeeld wanneer je een lange vorm speelt. Zet dan de Inspiratie Cirkel in!
Karakter in uitvoering
Wil je meer variatie aanbrengen in de karakters die je speelt en/of bedenkt? Bij deze oefening voeg je – letterlijk! – stap-voor-stap elementen aan een karakter toe. En wat je toevoegt, speel je meteen uit. Zodat het onmiddelijk voor je gaat leven & je ook weer verder kan inspireren!
“Het Dorp”: lange vorm met lage instapdrempel
Dit is een lange impro vorm met een makkelijke instap, zeker voor korte vorm-spelers. Want hij is sterk verhaalgedreven, de regisseurs zorgen ervoor dat je niet snel de draad kwijtraakt, en hij leent zich goed voor soapy & komisch spel.
De stoel bepaalt ‘t gevoel
Een goede mise-en-scène plus je houding (en een stoel…) kunnen soms al meer dan genoeg zijn om een scène krachtig te beginnen. Neem daarbij ook nog de emotie & de associaties mee die ze oproepen, en je hebt impro ‘goud’!
Kan het impro weerwolven verhaal ook ‘digitaal’?
De quote Anything in life worth doing is worth overdoing is met gemak mijn lijfspreuk. En dat heeft er nu toe geleid dat ik een compacte impro weerwolven ‘app’ gemaakt heb :-)
J.T.S. Brown: spelfilosofie van actie, reactie, en inspiratie
De J.T.S. Brown is een long form / spelfilosofie voor een grote groep spelers (zo’n 10-14 personen). Daarbij worden een hoge(re) mate van theatraliteit en ‘strakheid’ nagestreefd dan bij een gemiddelde improvisatie voorstelling. En de spelers worden sterk aangemoedigd om veel & vaak spelimpulsen in te zetten, en daarbij uit [Verder lezen …]
De Monoscene: eenakter met karakter
Bij de Monoscene word je meegenomen langs telkens wisselende groepjes van karakters. De mini-scènes waarin ze zich bevinden, spelen zich allemaal af op één en dezelfde locatie, en er zijn geen tijdsprongen of andere edits. En ook al is deze lange vorm primair karakter-gedreven, er onstaan vanzelf toch interessante kruisverbanden [Verder lezen …]
Kijken. Voelen. Reageren. Verwoorden.
Wat wil ik (c.q. mijn karakter)? Wat voel ik? Wat zijn wij van elkaar? Wat ga ik als volgende doen? Wat ga ik zeggen? Allemaal vragen die spelen bij het starten, verder ontwikkelen, en afronden van een scène. En bij het spelen van de karakters daarin. Weet je wat het [Verder lezen …]